La majoria de nevus només requereixen revisions dermatològiques periòdiques. Tot i això, hi ha ocasions en què es decideix treure lunars perquè tenen un aspecte irregular, la seva localització implica un difícil control o per qüestions estètiques
Els nevus displàsics o atípics són aquells que tenen una forma irregular, presenten més d'un color i tenen un diàmetre més gran de 6 mm (és a dir, són més grans que la goma d'un llapis). Són nevus que han de ser valorats i controlats per un dermatòleg, perquè hi ha el risc que es converteixin en lunars malignes o cancerígens.
La majoria de persones tenen lunars benignes a la pell i fins i tot en alguns casos en gran quantitat, podent comptar-se més de 100 nevus. Aquests lunars benignes usualment es troben a qualsevol zona corporal, fins i tot al cuir cabellut o els genitals. Encara que la majoria dels lunars comuns poden estar presents des del naixement, usualment apareixen més tard, en la infantesa.
Encara que els lunars comuns no són cancerígens, les persones que presenten més de 50 nevus tenen més risc de patir melanoma. L'augment del càncer de pell a la població fa necessari la creació d'equips mèdics experts en la revisió de pigues (screening cutani) i el diagnòstic precoç d'aquesta patologia. Les persones amb múltiples pigues han de fer un control de pigues freqüent, amb la periodicitat que dictarà el dermatòleg.
Una biopsia de piel es la extracción o extirpación de una pequeña porción de tejido cutáneo para poder examinarlo en el laboratorio. Se utiliza para diagnosticar o bien descartar alguna enfermedad.
La humedad, la temperatura y los fluidos corporales de esta área, junto con la yuxtaposición de los tractos urinario, gastrointestinal y genital son factores que predisponen a la aparición de afecciones de la piel o las mucosas.
La criocirugía o crioterapia congela la lesión de la piel con nitrógeno líquido para eliminarla sin dañar la piel sana de su alrededor.
Las uñas pueden reflejar la presencia de muchas enfermedades: enfermedades exclusivamente ungueales, de enfermedades de la piel o de enfermedades sistémicas.
Las uñas pueden presentar manchas de coloración marrón clara a oscura y de forma longitudinal (línea). Pueden deberse a causas mecánicas, el consumo de ciertos fármacos, alteraciones endocrinológicas o pigmentación racial. Cuando la línea afecta a una sola uña suele estar producida por la presencia de un nevus (lunar). El melanoma en las uñas es poco frecuente, pero ante la aparición de una mancha de estas características hay que acudir siempre al dermatólogo.
La onicomicosis es la infección por hongos de la lámina ungueal o el lecho ungueal. Las uñas presentan deformación y decoloración amarillenta o blanquecina.
Enfermedades inflamatorias como la psoriasis o el liquen plano pueden manifestarse con lesiones en las uñas. La psoriasis ungueal puede puede incluir síntomas como hendiduras, crecimiento anormal de las uñas y decoloración. Estas también pueden 'aflojarse' y separarse del leche ungueal. En el liquen plano suele observarse un afinamiento de las uñas, la aparición de surcos o grietas, y/o la pérdida de ellas.
Las verrugas subungueales y periungueales se encuentran debajo o alrededor de las uñas de los dedos de las manos y de los pies.
Son hemorragias debajo de la uña producidas por traumatismos o microtraumatismos reiterados sobre la uña. Suele aparecer una mancha de color negruzco.
La paroniquia es una infección de la piel que hay alrededor de una uña de la mano o del pie. El área afectada se puede hinchar, enrojecer y doler, pudiéndose formar sobre ella una ampolla llena de pus o absceso.
Es la incrustación de la lámina ungueal en el pliegue lateral de piel de la misma.
Las anomalías genéticas de las uñas son raras y heterogéneas y pueden ocurrir de forma aislada o asociada a otras alteraciones de la piel, el pelo, los dientes o las glándulas sudoríparas.
Los tumores cancerosos en las uñas incluyen la enfermedad de Bowen (una forma precoz de cáncer de piel), el carcinoma de células escamosas y el melanoma maligno. Es fundamental acudir al dermatólogo si aparece una nada oscura en la uña.
Las aftas bucales o llagas son lesiones pequeñas y superficiales que aparecen en la mucosa oral. Estas aftas se caracterizan por tener una forma redonda u ovalada, bordes rojizos y un color blanquecino o amarillento en el centro.
Se trata de placas blancas de la mucosa oral que no se desprenden al frotar. Es importante encontrar la causa, ya que en ocasiones pueden ser una entidad premaligna.
Se trata de un trastorno pigmentario que provoca la destrucción de los melanocitos (las células que dan color a la piel) y que desencadena en el desarrollo de lesiones totalmente blancas. Las causas del vitíligo parecen ser multifactoriales y se suma la predisposición genética, factores autoinmunes y estrés en el melanocito. Las manchas blancas suelen aparecer simétricamente en ambos lados del cuerpo.
Aproximadamente la mitad de los pacientes con vitíligo comienzan en la infancia, con una leve predominancia femenina. En la mayoría de los casos de vitíligo infantil, las manchas blancas también aparecen de forma simétrica en ambos lados del cuerpo. Sin embargo, los pequeños tienen más posibiliedades de experimentar vitiligo segmentario. Este se caracteriza por la aparición de manchas blancas en una región específica y en un solo lado del cuerpo. Aunque es menos sensible a los tratamientos, el vitiligo segmentario suele aparecer solo por un tiempo breve y luego desaparece.
La hipomelanosis en gotas se caracteriza por la aparición de pequeñas manchas blancas y redondeadas en las áreas más expuestas al sol. Sobre todo, en brazos y piernas. Normalmente se notan más cuando la piel está bronceada. Aunque no causan molestias, son un síntoma de daño solar.
La pitiriasis alba es un tipo de dermatitis que se caracteriza por provocar la aparición de manchas blancas en la cara. Es una condición habitual en niños y adolescentes.
La pitiriasis versicolor es una infección frecuente, sobre todo entre los jóvenes, provocada por hongos. Esta afección se caracteriza por la aparición de manchas blancas que suelen ser pequeñas y redondas. No obstante, pero pueden unirse entre sí y aumentar su tamaño. Las lesiones suelen aparecer en la espalda, el pecho y la parte superior de los brazos y provocan descamación y un leve picor.
Otras enfermedades de la piel, no tan conocidas tienen un gran impacto en la calidad de vida de las personas que las padecen. Algunas de ellas tienen un origen genético, mientras que otras combinan factores genéticos y ambientales.
Es una una enfermedad de la piel causada por un ácaro que provoca picor, especialmente durante la noche, erupciones cutáneas, úlceras y líneas delgadas en la piel. Se transmite generalmente por el contacto piel con piel.
Se trata de una infección por hongos que afecta a la piel causando trastornos de pigmentación. Es una micosis crónica, leve, normalmente asintomática y no es contagiosa. Puede afectar a personas de cualquier edad, siendo más frecuente en adultos jóvenes. Se caracteriza por el desarrollo de manchas redondeadas de color café, rosado o blanco, levemente descamativas, en tronco y brazos.
Es una enfermedad infecciosa, presumiblemente de origen vírico, que afecta generalmente a adolescentes o adultos jóvenes y es ligeramente más frecuente entre los hombres. Suele inicarse con una única lesión en forma de placa anular con el borde descamativo en el tronco y que puede alcanzar varios centímetros de diámetro. Va seguida, al cabo de unos días, de la aparición de múltiples manchas y pápulas, de menor tamaño. Se distribuyen de manera simétrica, salpicadas por tronco, brazos y piernas.
Es una enfermedad cutánea que provoca que la piel se vuelva seca y escamosa, se engrose y pique. Es una patología de origen genético y relativamente común que comienza en la infancia y se mantiene a lo largo de la vida. Las lesiones son más frecuentes en las extremidades, especialmente en las piernas, pero también puede verse afectado el tronco.
Es una enfermedad inflamatoria crónica que se caracteriza por la aparición de pequeñas y dolorosas protuberancias debajo de la piel que se pueden abrir o formar túneles. Suele afectar a las áreas de roce como las axilas, las ingles, los glúteos y los senos. Es más frecuente en mujeres y suele manifestarse por primera vez en la pubertad.
Es una afección cutánea caracterizada por la aparición de pequeñas ampollas en las puntas y lados de los dedos de manos o pies, las palmas de las manos y las plantas de los pies. Las ampollas pueden picar, doler o no provocar ningún síntoma. Las causas de la dishidrosis son desconocidas, aunque parecen estar relacionadas con periodos de ansiedad y estrés. Puede aparecer en ambos sexos y a todas las edades.
El herpes zóster es una erupción en la piel debida a la reactivación del virus varicela zóster. La causa por la cual el virus se reactiva no está clara y la enfermedad puede afectar a cualquier persona y a cualquier edad. Es una enfermedad contagiosa. El primer síntoma generalmente es dolor, hormigueo o ardor en la zona del nervio afectado. Poco después aparecen la erupción y las ampollas, las cuales al romperse forman pequeñas úlceras. El herpes zóster puede causar también dolor abdominal, fiebre y escalofríos y malestar general.
La erisipela es una infección aguda y diseminada de la dermis, la capa intermedia de la piel, y los tejidos subcutáneos. Está causada, generalmente, por las bacterias estreptococos del grupo A y puede afectar a cualquier persona, aunque es más frecuente en niños y personas ancianas. Esta bacteria ataca la piel y el tejido celular subcutáneo, muchas veces aprovechándose de cortes o úlceras en la piel. La mayoría de veces la erisipela afecta las piernas, pero puede aparecer también en la cara. La zona infectada adquiere un color rojo intenso y está dura, inflamada y caliente. La erisipela puede ir acompañada de dolor en el área afectado, malestar general, escalofríos y fiebre.
La candidiasis afecta habitualmente las zonas húmedas y cálidas de la piel y las mucosas como las axilas, la boca, las uñas, el glande y la vagina. Los síntomas de está infección causada por el aumento desmedido de la población de hongos cándida, varían en función de la zona del cuerpo que se vea afectada. Cuando afecta la mucosa bucal, se suele manifestar con la presencia de placas blanquecinas de textura cremosa. En la mucosa genito-perianal los síntomas son enrojecimiento, hinchazón, picor y quemazón.
Una biopsia de piel es la extracción o extirpación de una pequeña porción de tejido cutáneo para poder examinarlo en el laboratorio. Se utiliza para diagnosticar o bien descartar alguna enfermedad.